اعلامیه جهانی حقوق بشر چگونه تدوین شد ؟

سهم اصلی همفری در تولید اولین پیش نویس بسیار فراگیر اعلامیه است. کاسین یک بازیکن اصلی در جلسات برگزار شد که در طول سه جلسه کمیسیون و همچنین شرکت های فرعی تهیه پیش نویس کمیسیون برگزار شد. روزولت در زمان افزایش تنش های شرق و غرب ، از اعتبار و اعتبار عظیم خود با هر دو ابرقدرت استفاده کرد تا روند تهیه پیش نویس را به سمت تکمیل موفقیت آمیز خود سوق دهد. چانگ هنگامی که کمیته در آستانه بن بست ناتوان به نظر می رسید ، در جعل سازش ها عالی بود. مالک ، که فلسفه آن کاملاً ریشه در قانون طبیعی داشت ، یک نیروی اصلی در مباحث مربوط به مقررات اصلی بود و نقش مهمی در توضیح و تصفیه موضوعات اساسی مفهومی داشت.

نقض حقوق بشر عظیم و منظم که در طول جنگ جهانی دوم مرتکب شده است ، از جمله نسل کشی نازی ها از یهودیان ، روم (کولی ها) و سایر گروه ها ، توسعه یک ابزار بین المللی حقوق بشر را برانگیخت. به ویژه ، گنجاندن جنایات علیه بشریت در منشور دادگاه بین المللی نظامی ، که راه را برای محاکمات بعدی نورنبرگ هموار کرد ، نشانگر لزوم نگه داشتن عاملان قساوت در سطح بین المللی بدون توجه به اقدامات داخلی برعکس است. یا سکوت قوانین داخلی. در همین زمان ، پیش نویس های منشور سازمان ملل در صدد بودند تا ارتباط بین پیشگیری از جنگ و حقوق اساسی بشر را برجسته کنند. دو ملاحظات مهم اخلاقی تأکید بر اصول اصلی UDHR: تعهد به عزت ذاتی هر انسانی و تعهد به عدم تبعیض.

روند تهیه پیش نویس اعلامیه با یک سری مباحث مربوط به طیف وسیعی از موضوعات ، از جمله معنای کرامت انسانی ، اهمیت عوامل زمینه ای (به ویژه فرهنگی) در تعیین محتوا و دامنه حقوق ، رابطه فرد با فرد مشخص شد دولت و جامعه ، چالش های احتمالی برای حقوقی حاکم بر کشورهای عضو ، ارتباط بین حقوق و مسئولیت ها و نقش ارزشهای معنوی در رفاه فردی و اجتماعی. شروع جنگ سرد بین ایالات متحده و اتحاد جماهیر شوروی و وخیم شدن اوضاع سیاسی جهانی منجر به تبادل شدید ایدئولوژیک در ارزیابی های مقایسه ای از موقعیت های حقوق بشر در کشورهای اتحاد جماهیر شوروی و کشورهای تحت حاکمیت استعماری شد. اختلافات اساسی در این مبادلات سرانجام منجر به رها کردن طرحی برای لایحه بین المللی حقوق شد ، اگرچه آنها تلاش برای تدوین اعلامیه غیرقانونی حقوق بشر نکردند.

UDHR شامل 30 مقاله است که حاوی لیست کاملی از حقوق کلیدی مدنی ، سیاسی ، اقتصادی ، اجتماعی و فرهنگی است. مواد 3 تا 21 حقوق مدنی و سیاسی را بیان می کند ، که شامل حق علیه شکنجه ، حق راه حل مؤثر برای نقض حقوق بشر و حق شرکت در دولت است. مقالات 22 تا 27 حقوق اقتصادی ، اجتماعی و فرهنگی ، مانند حق کار ، حق تشکیل و پیوستن به اتحادیه های کارگری و حق شرکت آزادانه در زندگی فرهنگی جامعه. حق دوم مربوط به حق همه است که مستقیماً درگیر و قدردانی از هنرها شود ، و به وضوح با پیشرفت کامل شخصیت شخصی خود مرتبط است (که مطابق با ماده 26 ، یکی از اهداف حق آموزش را تشکیل می دهد ). به دلیل شکاف های ایدئولوژیک ناشی از جنگ سرد و عدم همزمان در توسعه یک ابزار بین المللی حقوق بشر ، که به طور قانونی الزام آور است ، مشاهده حقوق مدنی و سیاسی به طور مستقل از حقوق اقتصادی ، اجتماعی و فرهنگی معمول شد ، اگرچه این یک تفسیر نادرست از هر دو است نامه و روح سند. به عنوان مثال ، برای یک جامعه غیرممکن است که تعهد خود را به حق آموزش (ماده 26) انجام دهد بدون اینکه تعهد خود را به حق جستجوی ، دریافت و انتقال اطلاعات جدی بگیرد (ماده 19). به همین ترتیب ، پیش بینی تحقق حق شکل گیری و پیوستن به اتحادیه های کارگری (ماده 23) بدون تحقق متناسب با حق مجمع و انجمن صلح آمیز دشوار است (ماده 20). با این حال ، این پیوندهای آشکار با استفاده انتخابی از هنجارهای حقوق بشر توسط مخالفان اصلی در جنگ سرد مبهم شد. این انتخاب برای برجسته کردن آنچه که هر طرف به عنوان قدرت مربوطه در مقابل طرف دیگر در نظر گرفته می شود: زمین حقوق مدنی و سیاسی برای بلوک غربی و زمین حقوق اقتصادی ، اجتماعی و فرهنگی برای بلوک شرقی.
غیرقابل تفکیک حقوق بشر در ماده 28-که بسیاری از آنها آینده نگر ترین مقاله UDHR را در نظر می گیرند ، گرچه یکی از کمترین مورد مطالعه بوده است-با توجه به اینکه همه به “نظم اجتماعی و بین المللی” همه حقوق و آزادی های ذکر شده را پیوند می دهند. که در آن حقوق و آزادی های مندرج در این اعلامیه می تواند کاملاً محقق شود. ” این مقاله با اشاره به یک نظم جهانی متفاوت از آنچه در جهان معاصر یافت می شود ، بیش از هر چیز دیگری در بیانیه نشان می دهد که حمایت از حقوق بشر در کلیت می تواند جهان را دگرگون کند و چنین نظم جهانی آینده را در بر می گیرد هنجارهای موجود در udhr. به نظر می رسد ، مقررات UDHR ماهیت متقابل و وابسته به دسته های مختلف حقوق بشر و همچنین نیاز به همکاری و کمک جهانی برای تحقق آنها را برجسته می کند.

وضعیت غیر اتصال این سند در ابتدا به عنوان یکی از نقاط ضعف اصلی آن درک شد. کشورهای اقتدارگرا ، که معمولاً به دنبال محافظت از خود در برابر دخالت در امور داخلی خود ، تصویب این ویژگی این اعلامیه بودند ، و حتی برخی از کشورهای دموکراتیک در ابتدا نگران ماهیت بالقوه مزاحم تعهداتی بودند که یک سند قانونی الزام آور تحمیل می کند. با این حال ، برخی از ناظران استدلال می كنند كه وضعیت غیر كننده آن یكی از مهمترین مزایای UDHR است. انعطاف پذیری ذاتی آن فضای کافی برای استراتژی های جدید برای ارتقاء حقوق بشر فراهم کرده است و به آن اجازه داده است تا به عنوان یک تخته سنگ برای توسعه ابتکارات قانونگذاری متعدد در قوانین بین المللی حقوق بشر ، از جمله میثاق بین المللی حقوق مدنی و سیاسی و میثاق بین المللی بر روی آن خدمت کند. حقوق اقتصادی ، اجتماعی و فرهنگی ، که هر دو در سال 1966 به تصویب رسیدند. علاوه بر این ، UDHR در قطعنامه های متعددی که توسط ارگان ها و آژانس های سازمان ملل به تصویب رسیده است ، مجدداً تأیید شده است و بسیاری از کشورها آن را در قانون اساسی ملی خود گنجانیده اند. این تحولات باعث شده است که بسیاری از تحلیلگران نتیجه بگیرند که علی رغم وضعیت غیرمجاز ، مقررات آن به وضعیت حقوقی شبیه به هنجارهای حقوق بین الملل عرفی رسیده است.

یکی از عوامل مؤثر در اقتدار اخلاقی UDHR دقیقاً این است که از قوانین مثبت بین المللی فراتر می رود. در واقع ، این اصول اخلاقی عمومی را برای همه اعمال می کند ، بنابراین مفهوم یک مبنای اساسی بهزیستی انسان را جهانی می کند. علیرغم کاستی های آن ، از جمله نگرانی دولت به عنوان عامل اصلی نقض حقوق بشر – که مشکلات حقوق بشر را به حاشیه رانده شده از رفتار و خشونت های اجتماعی و فرهنگی که از نظر اجتماعی و فرهنگی ناشی می شود ، که عاملان آنها غالباً بازیگران غیر دولتی مانند افراد ، خانواده ها ، جوامع ، اجتماعات هستند ، به حاشیه رانده شده است. و سایر مؤسسات خصوصی – UDHR نقطه مرجع اصلی گفتمان بین المللی حقوق بشر بود. به عنوان مثال ، در طول دهه 1960 و 70 ، چندین ارگان از سیستم سازمان ملل از مقررات اعلامیه برای محکوم کردن تبعیض نژادی در آفریقای جنوبی و رودزیای جنوبی (اکنون زیمبابوه) استفاده کردند. UDHR بیش از هر ابزار دیگری مسئولیت این امر را دارد که مفهوم حقوق بشر را تقریباً جهانی پذیرفته باشد.