اعلامیه جهانی حقوق بشر

از آنجـا کـه شناسـایی حیثیت ذاتـی تمامـی اعضای خانواده بشـری و حقوق یکسـان و انتقـال ناپذیر آنان اسـاس آزادی و عدالـت و صلـح را در جهـان تشـکیل می دهـد،
از آنجا که عدم شناسایی و تحقیر حقوق بشر منتهی به اعمال وحشیانه ی گردیده است که روح بشریت را به عصیان واداشته و ظهور دنیایی که در آن افراد بشر در بیان و عقیده آزاد و از ترس و فقر فارغ باشند به عنوان بالاترین آمال بشر اعلام شده است،
از آنجـا کـه اساسـا حقـوق انسـانی را بایـد بـا اجرای قانـون حمایت کرد تا بشـر بـه عنوان آخریـن علاج به قیـام بر ضـد ظلم و فشـار مجبـور نگردد،
از آنجـا که اساسـاًلازم اسـت توسـعه روابط دوسـتانه بین ملـل را مورد تشـویق قـرار داد،
از آنجا که مردم ملل متحد ایمان خود را به حقوق اساسی بشر و مقام و ارزش فرد انسانی و تساوی حقوق مرد و زن مجددا در منشور اعلام کرده اند و تصمیم راسخ گرفته اند که به پیشرفت اجتماعی کمک کنند و در محیطی آزاد وضع زندگی بهتری به وجود آورند،
از آنجا که دولت های عضو متعهد شده اند احترام جهانی و رعایت واقعی حقوق بشر و آزادی های اساسی را با همکاری سازمان ملل متحد تأمین کنند،
از آنجاکه حسـن تفاهم مشترکی نسـبت به این حقوق و آزادی هـا بـرای اجرای کامل این تعهـد کمال اهمیت را دارد، مجمـع عمومـی ایـن اعلامیـه جهانـی حقوق بشـر را آرمان مشـترکی بـرای تمام مـردم و همه ملت هـا اعلام مـی کند تا جمیـع افـراد و ارکان اجتماع این اعلامیـه را همـواره مد نظر داشـته باشـند و مجاهدت کنند که به وسـیله تعلیـم و تربیت احتـرام این حقوق و آزادی هـا توسـعه یابـد و بـا تدابیر تدریجـی ملی و بیـن المللی ، شناسـایی و اجـرای واقعـی و حیاتی آنها چـه در میـان دولـت های عضـو و چـه در بیـن مردم کشـورهایی که در قلمرو آنها هسـتند، تامیـن گردد.

اعلامیه جهانی حقوق بشر به عنوان یکی از قطعنامه‌های مجمع عمومی سازمان ملل متحد پس از چالش‌های بسیار در ۱۰ دسامبر ۱۹۴۸ به تصویب رسید.

این اعلامیه شامل ۳۰ ماده است.