یک لحظه “احساسی” در یک جلسه شورای امنیت ملی آمریکا نشان می دهد که چرا خروج از افغانستان بسیار سخت است

دولت بایدن در جریان بررسی افغانستان ، یک روند حرفه ای و دلسوزانه می خواهد.

بحث داخلی دولت بایدن در مورد آینده دخالت ارتش آمریكا در جنگ در افغانستان طی چند هفته گذشته ، بی سر و صدا و عمدتا پشت درهای بسته صورت گرفته است.

اما این بدان معنا نیست که گرم نشده است. در حقیقت ، یک قسمت گزارش نشده قبلی در یک جلسه سطح بالا اخیر نشان می دهد که این بحث ها در حالی که تیم بایدن می فهمد چگونه یا حتی پایان دادن به طولانی ترین جنگ آمریکا را به پایان می رساند ، این بحث ها بسیار ناخوشایند بوده است.

در جلسه اخیر کمیته اصلی شورای امنیت ملی ، مقامات در سطح کابینه از جمله رئیس ستاد مشترک ارتشبد ژنرال مارک میللی ، وزیر دفاع لوید آستین و دیگران به عنوان بخشی از بررسی چند هفته ای دولت در سیاست های ایالات متحده در افغانستان گرد هم آمدند.

مقامات در حال بحث و بررسی هستند که کدام یک از سه گزینه گسترده برای جنگ 20 ساله در بایدن باید دنبال کند. نخست پایبندی به معامله دونالد ترامپ ، رئیس جمهور پیشین با طالبان ، که بایدن را به عقب بردن همه 2500 سرباز باقیمانده آمریکایی تا 1 ماه مه نیاز دارد. دوم این است که برای تمدید با گروه شورشی مذاکره کنیم ، به نیروهای آمریکایی اجازه می دهد در کشور بمانند. فراتر از اوایل ماه مه. و سوم این که به طور کامل از پیمان ترامپ و طالبان سرپیچی کنید و در افغانستان بدون تاریخ پایان اعلام شده به جنگ ادامه دهید.

در طی این جلسه ، طبق چهار منبع از کاخ سفید ، پنتاگون و سایر مناطق آشنا به آنچه اتفاق افتاده است ، میللی با اصرار – و به گفته برخی اوقات “احساسی” – به فکر نگه داشتن نیروهای آمریکایی در این کشور است.

میلی ، که معاون فرماندهی کل نیروهای آمریکایی در افغانستان بود و سه تور در این کشور انجام داد ، اساساً استدلال می کرد که اگر نیروهای آمریکایی تا اول ماه مه به طور کامل عقب نشینی کنند ، این امر می تواند طالبان را برای پیشی گرفتن از کشور باز کند و زندگی را برای اوضاع بدتر کند. میلیون ها افغان و اهداف امنیت ملی ایالات متحده را به خطر انداخته است.

طبق گفته دو منبع ، حقوق زنان “به عصر حجر برمی گردد”. وی اظهار داشت که پس از “تمام خون و گنجی که در طی دو دهه گذشته در آنجا گذرانده است” ارزش خروج از کشور را ندارد. وی همچنین افزود که از نظر وی ، کمبود 2500 سرباز آمریکایی در افغانستان مهار تهدیدهای پاکستان مسلح به هسته را دشوارتر می کند.

یک مقام کاخ سفید گفت: “او برای مدتی ادامه داد ، و همه به نوعی” اوه “بودند. این مقام گفت که ادعای میللی پر از” احساسات بسیار بیشتر از ماده “است اما” این ” فوق العاده منطقی است. “

پس از پایان میللی ، وزیر دفاع آستین در زمان نوبت خود برای صحبت گفت كه او می فهمد پس از دو دهه جنگ احساسات زیادی پیرامون این مسئله وجود دارد. آستین اظهار داشت ، “ما نمی خواهیم بر اساس احساسات تصمیم بگیریم” ، دو منبع گفتند.

برخی در اتاق این نظر را به عنوان سرزنش مستقیم Milley در نظر گرفتند ، در حالی که دیگران اظهارات وزیر امور خارجه را به این راحتی درک کردند که می خواست بررسی افغانستان به روشی حرفه ای و مبتنی بر واقعیت ادامه یابد.

در بیانیه ای پس از انتشار داستان ، جیک سالیوان ، مشاور امنیت ملی گفت: “من معمولاً در مورد مشورت خصوصی جلسات کمیته اصلی اظهارنظر نمی کنم. اما من خصوصیات ارائه شده توسط منابع ناشناس از نظرات ارائه شده در جلسه را رد می کنم. این ارائه به سبک فیلم از آنچه – در کل – مشورتی حرفه ای ، متفکرانه و مبتنی بر واقعیت بوده است. “

سخنگوی وزارت دفاع گفت پنتاگون در مورد جلسات غیرعلنی اظهار نظری نمی کند. اما یک مقام ارشد دفاعی آشنا به تبادل نظر به من گفت که آستین در تلاش است تا بگوید که او “یک روند تصمیم گیری تا آنجا که ممکن است دلسردانه ، و تا آنجا که ممکن است آگاهانه و متفکرانه و دقیق باشد” را ترجیح می دهد.

به نظر می رسد این اپیزود در نگاه اول چیزی بیش از یک لحظه کوتاه بحث و جدال درباره یک مسئله مهم سیاسی نیست که در آن احساسات لحظه ای زیاد شد. و از بعضی جهات ، فقط همین بود.

اما همچنین پنجره مهمی را در اختیار شما قرار می دهد که چرا دولت های پی در پی ایالات متحده ، از بوش تا اوباما گرفته تا ترامپ تا بایدن ، پایان دادن به جنگ آمریکا در افغانستان را بسیار دشوار دانسته اند.

چهار دولت آمریکا دارند نظارت جنگ، و هر کدام با مشکل به طور کلی همان کشتی: آیا انجام چیزی فزاینده ای محبوب از پایان دادن به مداخله امریکا در جنگ خطر تمام دستاوردهای – یعنی کابل امن تر و حقوق بهتر برای زنان و کودکان – که بودند به دلیل خدمات و فداکاری نیروهای ایالات متحده و متحدان در طی 20 سال گذشته ، تا حد زیادی پیروز شد.

اتخاذ این تصمیم سخت است ، به ویژه هنگامی که بیشتر کارشناسان معتقدند زندگی میلیون ها نفر در افغانستان بدون حضور نیروهای آمریکایی در زمین بدتر خواهد شد. چه اینکه گروههای تروریستی مانند القاعده و داعش در آن کشور فعالیت می کنند و کمبود نیروهای آمریکایی مبارزه با آنها را دشوارتر می کند.

به همین دلیل است که روسای جمهور اوباما و ترامپ هر دو قول دادند که جنگ را زیر نظر بگیرند اما با پایان دادن به کار با حداقل چند هزار سرباز در کشور ، به پایان رسید. آنها توسط مقامات نظامی و غیرنظامی متقاعد شدند كه گفتند ایالات متحده برای درگیر كردن نیروهای خود درگیر درگیری بیش از ترك آن است.

این پیام اصلی در گزارش کنگره ماه گذشته گروه مطالعات افغانستان بود ، یک کمیسیون مستقل و دو طرفه از کارشناسان که به ریاست ژنرال بازنشسته دریایی جوزف دانفورد ، سناتور جمهوری خواه سابق کلی آیوت و رئیس انستیتوی صلح آمریکا نانسی لیندبورگ .

با وجود درخواست مشتاقانه اش برای ادامه مبارزه ، خود میلی در ماه دسامبر به یک مخاطب اتاق فکر گفت که ایالات متحده پس از این همه مدت فقط ” موفقیت بزرگی در افغانستان به دست آورد ” .

وی اذعان داشت: “ما در شرایط بن بست استراتژیک قرار داشتیم ، جایی که دولت افغانستان هرگز قصد شکست طالبان را نداشت.” حکومت.”

رئیس جمهور جو بایدن ، که قول داده بود تا پایان دوره اول ریاست جمهوری خود به درگیری آمریکا در جنگ پایان دهد ، هنوز تصمیم نهایی در مورد اینکه چه کاری باید انجام دهد پیش از موعد مقرر 1 مه تصمیم گیری نکرده است. چندین منبع می گویند همه گزینه ها روی میز باقی مانده اند ، از جمله گزینه برداشت کامل.

مبادله میل و آستین نشان می دهد که این تصمیم در نهایت چقدر دشوار است – و از نظر احساسی بارآور است.