سیستم عامل اندروید چیست؟

سیستم عامل اندروید یک سیستم عامل موبایل مبتنی بر لینوکس است که عمدتاً بر روی گوشی های هوشمند و تبلت ها اجرا می شود.

پلتفرم اندروید شامل یک سیستم عامل مبتنی بر هسته لینوکس، یک رابط کاربری گرافیکی، یک مرورگر وب و برنامه های کاربردی کاربر نهایی است که می توان آنها را دانلود کرد. اگرچه نمایش های اولیه اندروید دارای یک گوشی هوشمند QWERTY عمومی و صفحه نمایش بزرگ VGA بود، اما سیستم عامل برای اجرا بر روی گوشی های نسبتا ارزان قیمت با صفحه کلیدهای عددی معمولی نوشته شده بود.

اندروید تحت مجوز منبع باز آپاچی v2 منتشر شد. این اجازه می دهد تا بسیاری از تغییرات سیستم عامل برای دستگاه های دیگر مانند کنسول های بازی و دوربین های دیجیتال توسعه یابد. اندروید مبتنی بر نرم‌افزار منبع باز است، اما اکثر دستگاه‌های اندرویدی با مجموعه‌ای از نرم‌افزارهای اختصاصی مانند Google Maps، YouTube، Google Chrome و Gmail از پیش نصب شده‌اند.

تاریخچه و توسعه سیستم عامل اندروید

اندروید زندگی خود را در سال 2003 به عنوان یک شرکت استارت آپی مبتنی بر پالو آلتو به نام Android Inc. آغاز کرد. در ابتدا، این شرکت قصد داشت یک سیستم عامل برای دوربین های دیجیتال توسعه دهد، اما به جای دستیابی به بازار گسترده تر، این تلاش ها را رها کرد.

گوگل در سال 2005 شرکت اندروید و کارمندان کلیدی آن را به قیمت حداقل 50 میلیون دلار خریداری کرد. گوگل پلتفرم اولیه تلفن همراه را با مزایای عمده آن مانند انعطاف پذیری و ارتقاء به تولید کنندگان گوشی و اپراتورهای تلفن همراه عرضه کرد.

زمانی که اپل آیفون را در سال 2007 عرضه کرد، گوگل با احتیاط در حال توسعه سیستم عامل اندروید بود. نمونه های اولیه تلفن اندرویدی قبلی شباهت زیادی به بلک بری داشتند، با صفحه کلید فیزیکی و بدون صفحه نمایش لمسی . با این حال، عرضه آیفون، بازار محاسبات تلفن همراه را به طور قابل توجهی تغییر داد و سازندگان اندروید را مجبور به پشتیبانی شدیدتر از صفحه نمایش لمسی کرد. با این وجود، HTC Dream، که اولین گوشی هوشمند تجاری موجود بود که سیستم عامل اندروید را اجرا می کرد، دارای صفحه کلید QWERTY بود و در سال 2008 با استقبال انتقادی مواجه شد.

در اواخر سال 2007، اتحادیه گوشی باز (OHA) تشکیل خود را اعلام کرد. OHA ائتلافی از بیش از 30 شرکت سخت افزاری، نرم افزاری و مخابراتی از جمله گوگل، کوالکام، برادکام، اچ تی سی، اینتل، سامسونگ، موتورولا، اسپرینت، تگزاس اینسترومنتز و حامل های بی سیم ژاپنی KDDI و NTT DoCoMo بود. هدف این اتحاد کمک به توسعه اولین پلت فرم منبع باز برای دستگاه های تلفن همراه بود.

گوگل نسخه بتای عمومی اندروید 1.0 را تقریباً در همان زمان اعلام اتحاد، در نوامبر 2007 برای توسعه دهندگان منتشر کرد. تا اینکه گوگل اندروید 1.5 را در آوریل 2009 منتشر کرد که گوگل طرح نامگذاری با تم دسر امضای اندروید را معرفی کرد. نام اندروید 1.5 “کاپ کیک” بود. در حوالی زمان عرضه اندروید 4.4 کیت کت، گوگل بیانیه ای رسمی برای توضیح این نام منتشر کرد: “از آنجایی که این دستگاه ها زندگی ما را بسیار شیرین می کنند، هر نسخه اندروید به نام یک دسر نام گذاری شده است.”

ویژگی های سیستم عامل اندروید چیست؟

رابط کاربری پیش‌فرض اندروید به ورودی‌های دستکاری مستقیم مانند ضربه زدن، کشیدن انگشت و نیشگون گرفتن برای شروع اقدامات متکی است. این دستگاه بازخورد لمسی را از طریق هشدارهایی مانند لرزش برای پاسخ به اقدامات به کاربر ارائه می دهد. برای مثال، اگر کاربر یک دکمه ناوبری را فشار دهد، دستگاه می لرزد.

هنگامی که کاربر دستگاهی را بوت می کند، سیستم عامل اندروید صفحه اصلی را نشان می دهد که مرکز ناوبری اولیه برای دستگاه های اندرویدی است و از ویجت ها و نمادهای برنامه تشکیل شده است. ویجت ها نمایشگرهای اطلاعاتی هستند که به طور خودکار محتوایی مانند آب و هوا یا اخبار را به روز می کنند. نمایش صفحه اصلی می تواند بر اساس سازنده دستگاهی که سیستم عامل را اجرا می کند متفاوت باشد. کاربران همچنین می توانند تم های مختلف را برای صفحه اصلی از طریق برنامه های شخص ثالث در Google Play انتخاب کنند.

نوار وضعیت در بالای صفحه اصلی اطلاعات دستگاه و اتصال آن، مانند شبکه Wi-Fi که دستگاه به آن متصل است یا قدرت سیگنال را نشان می دهد. کاربران می توانند نوار وضعیت را با کشیدن انگشت به پایین بکشند تا صفحه اعلان را مشاهده کنند.

سیستم عامل اندروید همچنین دارای ویژگی هایی برای صرفه جویی در مصرف باتری است. سیستم عامل برنامه هایی را که از آنها استفاده نمی شود برای صرفه جویی در مصرف باتری و استفاده از CPU معلق می کند. اندروید شامل ویژگی های مدیریت حافظه است که به طور خودکار فرآیندهای غیرفعال ذخیره شده در حافظه خود را می بندد.